وقتیـــــــ دلمـــــ از زمانـــــه سیــــر میشـــــود...
وقتیـــــــ بغضـــــــ راه گلویــــــم را می بنـــــدد...
وقتیـــــــ تنهـــــا گوشــــی کـــه بــــرای شنیـــــدن نجـــــواهای شبانــــــه ام می مانــــــد تـــــو بــــــودی ...
دلمــــــ آرام میگیــــــرد.
اگــــــر مــــــرا در روی ایــــن زمیـــــن انبـــــوه از آدمیـــــان وحشیـــــ صفتــــــ تنهـــــا میگذاشتــــــی ...
اگــــــر مرهــــــم دردهایــــــم نمیشــــدی...
اگــــــر صــــدای الغــــــوث الغــــــوثم را نمی شنیــــــدی چــــــه میشــــــد ؟!