مکانِ گردهمائی هموطنانِ مقیمِ خارج از کشور (مشکلات - راهنمائیها - تجربه ها - نصیحتها - دردِ دلها )

[MOHAMMAD_ASEMOONI]

سلام بر همگی .
عیدتون و سال نوتون مبارک باشه .
در مورد راههای اقتصادیِ تماس با خارج و تماس با ایران هم اگر تجربه هاتون رو بنویسین ممنون میشم .
چندتاش رو بنده ذکر میکنم .
1- قیمت مکالمات از ایران به خارج تقریبا در همه ی کشورها ارزونتر از تماس از خارج به ایران هست .
یعنی میتونین وقتی کاری با کسی تو ایران دارین و میخواین با تلفن باهاش صحبت کنین , یه تک زنگ بهش بزنین و قطع کنین تا اون شخص به شما زنگ بزنه .
البته تماس از موبایل به خارج گرانتر از تلفن معمولی هست .
اگر هم قراره پول مکالمات رو شما بهشون بدین , وقتی پرینت بگیرند مشخصه با شما چقدر حرف زده اند .
2- ارسال پیامک با حروف انگلیسی چون میشه 160 حرف نوشت در یک مسج . البته مسج از ایران به خارج خیلی ارزونتر از خارج به ایرانه .
در ضمن بنده امتحان کردم بیشتر وقتها اگه مسج طولانی باشه نمیرسه . بهتره هر مسج فقط همون 160 حرف و جدا جدا فرستاده بشه .
3- استفاده از تلفن اسکایپ .
الان تو ایران شرکت رایتل آگهی داده با پرداخت ماهیانه 50 هزار تومن میشه یک ماه مسج زد و حرف زد و از اینترنت نا محدود پر سرعت استفاده کرد !!!
اگه حرفشون درست باشه برایِ خیلیها باصرفه هست .
با تلفن اسکایپ میشه با کیفیت خوب تماس گرفت ( موبایل به موبایل از طریق اینترنت )
3- استفاده از ایمیل و میشه بعد از ارسال ایمیل با یک تک زنگ به طرف مقابل خبر داد که براش ایمیل فرستادین اون هم همینطور با تک زنگ خبر میده که ایمیل فرستاده .
4- استفاده از مسنجر
5 - از قیمت مکالمات تلفونهای ماهواره ای ( ثریا ) خبر ندارم اما فکر کنم در بعضی جاها تماسش اقتصادی باشه

[A M ! N]

خیلی تاپیک خوبیه و از اطلاعات خیلی استفاده کردم.

دوستانی که از ابتدای تولدشون در خارج زندگی کرده اند که هیچ.. ولی زیاد هستند افرادی که در سنین جوانی میرن کشورهای خارجه..

سوالم اینه که آیا این خاطره ها و یادگاری ها مثلن جاهای دیدنی ایران و.. براتون نوستالژی نمیشه، یا تبدیل به یه بیماری روانی نمیشه ؟
ازین که دیگه کمتر هموطن دور و برتونه و ممکنه کسی رو نداشته باشید باهاش مث سابق درد و دل کنید ؛ ممکنه دیگه دوستی نداشته
باشید که جای دوستای ایرانتون رو پر کنه و...

[Stream]

خیلی تاپیک خوبیه و از اطلاعات خیلی استفاده کردم.

دوستانی که از ابتدای تولدشون در خارج زندگی کرده اند که هیچ.. ولی زیاد هستند افرادی که در سنین جوانی میرن کشورهای خارجه..

سوالم اینه که آیا این خاطره ها و یادگاری ها مثلن جاهای دیدنی ایران و.. براتون نوستالژی نمیشه، یا تبدیل به یه بیماری روانی نمیشه ؟
ازین که دیگه کمتر هموطن دور و برتونه و ممکنه کسی رو نداشته باشید باهاش مث سابق درد و دل کنید ؛ ممکنه دیگه دوستی نداشته
باشید که جای دوستای ایرانتون رو پر کنه و...

نه اصلا اینطوری نیست البته همش بستگی به خود شخص داره، ولی تقریبا از 100 نفر ایرانی که من خارج از ایران می شناسم چنین مشکلاتی فقط برای یک نفر پیش اومد.

هموطن همه جا هست ولی تعداد کم میشه، قرار نیست دوستان جدید جای دوستان ایرانی رو پر کنند بلکه دوستان جدید جای خودشون هستند، همیشه مهاجرت یک نوع صدمه هایی می زنه و البته همیشه هم این صدمه ها فرصتی است برای بهتر شدن که خود به خود به دست نمیاد و نیاز به تلاش و انگیزه داره. عموما کسی که فوق العاده فرهنگ و نحوه زندگی ایرانی ها رو دوست داشته باشه و اصلا نه آمادگی تغییر رو داشته باشه و نه اصلا تمایلی به تغییر داشته باشه، از زندگی در جوامع غربی خسته میشه یا بعد از چند سال می بینه یک کلونی ایرانی ها دور خودش جمع کرده و دقیقا همونطوری که در ایران زندگی می کرد، حالا داره در خارج زندگی می کنه.

[A M ! N]

اگه برای شما مشکلی پیش نیومده باشه قطعن برای من هم پیش نمیاد.. چون اصولن عاشـــق تغییـــــــرات
ناگهانی و تنوع هستم.. از روال ثابت متنفرم. خصوصیت دیگه هم که دارم اینه که قابلیت تطبیقم با محیط های
مختلف زیاده.. ولی با این همه هنوز مطمئن نیستم که آیا دلم برای چیزی تنگ میشه یا نه.البته فک میکنم که
اگه هم اینطوری باشه کاملن مقطعی و زود گذره چون سریعن عادت میکنم.

واقعن اگه دور و برت زیاد ایرانی باشه باز خسته کننده هست

[rozbeh85]

خیلی تاپیک خوبیه و از اطلاعات خیلی استفاده کردم.

دوستانی که از ابتدای تولدشون در خارج زندگی کرده اند که هیچ.. ولی زیاد هستند افرادی که در سنین جوانی میرن کشورهای خارجه..

سوالم اینه که آیا این خاطره ها و یادگاری ها مثلن جاهای دیدنی ایران و.. براتون نوستالژی نمیشه، یا تبدیل به یه بیماری روانی نمیشه ؟
ازین که دیگه کمتر هموطن دور و برتونه و ممکنه کسی رو نداشته باشید باهاش مث سابق درد و دل کنید ؛ ممکنه دیگه دوستی نداشته
باشید که جای دوستای ایرانتون رو پر کنه و...

به نظر من چرا، هرچقدر هم آدم دور و برش رو شلوغ کنه باز یه سری چیز ها جاشون خالیه.
مثلا همین نوروز، ما ها اینجا نه عید این وری ها واسمون نوروز میشه نه نوروز خودمان.
چون تو کریسمس شادی میبینیم ولی زیاد برامون معنی نداره و نوروز هم که مثل یه روز معمولی هست.
بیماری روانی ولی نه، اول خوب سخته، خیلی هم سخته، انسان به همه چیز عادت میکنه.

[A M ! N]

به نظر من چرا، هرچقدر هم آدم دور و برش رو شلوغ کنه باز یه سری چیز ها جاشون خالیه.
مثلا همین نوروز، ما ها اینجا نه عید این وری ها واسمون نوروز میشه نه نوروز خودمان.
چون تو کریسمس شادی میبینیم ولی زیاد برامون معنی نداره و نوروز هم که مثل یه روز معمولی هست.
بیماری روانی ولی نه، اول خوب سخته، خیلی هم سخته، انسان به همه چیز عادت میکنه.

شما کجا زندگی میکنید ؟ چقدر free time دارین ؟ و اینکه Free time رو چیکار میکنید اونجا ؟

[rozbeh85]

شما کجا زندگی میکنید ؟ چقدر free time دارین ؟ و اینکه Free time رو چیکار میکنید اونجا ؟

من شرق آمریکا هستم.
ساعت کار که 8 تا 5 دوشنبه تا جمعه است، زمان آزاد رو توی تعطیلات معمولا درس می خوانم و بقیه روز ها هم پای تلویزیون و اینترنت.
اگر یه دوشنبه مثلا تعطیلی بخوره یه 4 ساعت میرونم میرسم به دریا، اونجا یه روحیه ای عوض کنیم.

[A M ! N]

تا جایی که میدونم کار پیدا کردن در اونجا مث ایران نیست.. روند شغل پیدا کردن رو میشه یه توضیح بدین ؟

[Mr_100_dolari]

امین جان به نظر من همه چی عادت میشه هر چیزی که فکرش رو کنی به نظر من ترس از وابستگی ها و دور بودن از اونها خیلی بیشتر از واقعیت هستش و خیلی زود البته بسته به هدفی که شخص از مهاجرت داره به شرایط جدید عادت میکنه کسی که به اجبار رفته باشه خیلی سختر میتونه خودش رو با شرایط جدید وقف بده تا کسی که با تحقیق و مطالعه و هدف زندگی جدید و قبول کردن مشکلات ابتدایی در شرایط جدید ، مهاجرت میکنه

در مورد همین عید هم از دور دهن پر کن هستش و شاید کسی که از ایران دوره فکر میکنه الان اینجا زیر برج میلاد مردم دارن آتیش بازی میکنن و از خوشحالی غرق در شادی هستن

[rozbeh85]

من شرق آمریکا هستم.
ساعت کار که 8 تا 5 دوشنبه تا جمعه است، زمان آزاد رو توی تعطیلات معمولا درس می خوانم و بقیه روز ها هم پای تلویزیون و اینترنت.
اگر یه دوشنبه مثلا تعطیلی بخوره یه 4 ساعت میرونم میرسم به دریا، اونجا یه روحیه ای عوض کنیم.

من پیدا کردن کار رو به دو قسمت تقسیم میکنم.

1- از طریق اینترنت

2- از طریق Networking یا Connection.

توضیح شماره 1:

اول از همه نیاز به یه رزومه خوب است، رزومه ای که خوانده شود.
معمولا شرکت ها، نیاز های خودشان را به بنگاه های کاریابی میدهند و این بنگاها که معمولا در تمامی ایالت ها شعبه دارند، دنبال کاندیدای مورد نظر میگردند تا آنها را به آن شرکت معرفی کنند.
رزومه شما باید آنقدر قوی باشد، که برای مثال برای یک آگهی اینترنتی که 70 نفر برایش اقدام کردند، توسط کارمند بنگاه، خوانده شود.
معمولا این کارمند ها (Recruiter) از نرم افزارهایی برای فیلتر کردن رزومه ها استفاده میکنند تا به رزومه های دلخواه خودشان برسند.
همراه با رزومه، شما باید یک Cover Letter داشته باشید، کاور لتر متن ایمیل شما است و رزومه شما پیوست میشه به ایمیل.
متن کاور لتر تعریف از خودتان است، مثلا:
" اگر دنبال یک فرد موفق، وقت شناس، وظیفه شناس و دارای 10 سال سابقه کار در زمینه فلان میگردید، من کاندیدای ایده آل شما هستم"
در کاور لتر از تخصص و تجربه صحبت نمیشه، بلکه شما میخواهید کسی را که این ایمیل را گرفته مشتاق به خواندن رزومه خود کنید.
البته کاور لتر معمولا واسه جاهایی که مستقیم اقدام میکنید و بنگاه کاریابی در این بین وجود ندارد خوب است و من فکر نمیکنم دیگر کاور لتری به اون صورت کاربرد داشته باشد.
رزومه شما توسط کاریاب خوانده شد و تشخیص داد که شما برای اون شغل مناسب هستید، اون شما را به دفتر خودش دعوت میکند و شما به صورت نیمه رسمی میروید و با خود فرد و منیجرش یک مصاحبه معمولی میکنید.
در مرحله بعد، این بنگاه کاریابی شما و 2 تا 4 نفر دیگر را به شرکت اصلی معرفی میکند.
شما از شرکت اصلی وقت مصاحبه میگیرید.

مراحل بالا برای اقدام از طریق اینترنت بود، مراحل زیر فکر میکنم در تمامی قسمت های دیگر هم مثل داشتن رابط، یا کانکشن مشترک باشد.

بستگی به جایگاه شما از یک تا 3 مصاحبه در انتظار شما است.
2 مصاحبه تخصصی و یک مصاحبه با نیروی انسانی.
مصاحبه با نیروی انسانی معمولا خیلی کلی است و شامل سوال های عمومی میشود:

* از خودت تعریف کن.
*برنامه ات واسه زندگی چیه؟
* پنج سال دیگه خودت را کجا میبینی؟
* چرا باید تو را استخدام کنم؟
* از کی می توانی شروع به کار کنی؟
* چرا شغلت را میخواهی عوض کنی؟
* چرا الان بیکاری؟

معمولا تمام این سوال ها و جواب ها توی اینترنت است و در مقابل شما برای اینکه خودتان را مشتاق و جدی نشان دهید سوالات زیر را میپرسید.

* وظیفه این شغل دقیقاً چیست؟
* آیا این یک شغل جدید است، اگر نه، نفر قبلی به چه دلیلی این جایگاه را ترک کرد؟
* شما چند سال در این شرکت هستید؟
* چه چیزی شما را در این سال ها اینجا مانگار کرده است؟
* این شرکت چه امکانات پیشرفتی در اختیار من در طول سال های فعالیتم قرار میدهد؟

در مصاحبه های تخصصی هم که وارد جزئیات رزومه ی شما میشوند و سوال های تخصصی و تست میگیرند.
معمولا می گویند بعد از هر مصاحبه، برای شخص روبرو یه نامه ی Thank you letter می فرستند که در آن نامه میگویید ممنون که به من وقت دادید و من بعد از مصاحبه با شما خیلی بیشتر به این شغل علاقه مند شدم. من فکر نمیکنم الان دیگر کسی به این چیزها اهمیت بده.
بعد از این مراحل، شما فرم عدم سوء پیشینه را پر کرده تا سابقه ی شما بررسی بشه، همچنین با رفرنس های شما تماس میگیرند تا از صحت کار شما آگاهی کسب کنند.
رفرنس را در رزومه قرار نمیدهند و در صورت درخواست به صورت یک فرم جدا فرستاده میشه.
بعد از تمامی این مراحل، اگر دو طرف راضی باشند، شما پیشنهاد یا آفر میگیرید، که میتوانید اگر با مبلغ در خواستی شما مطابقت نداشت بخواهید آنرا اضافه کنند.
این پروسه از یک ماه تا 7 ماه ممکنه طول بکشه، برای شرکت های کوچیک یک ماه، و برای شرکت های بزرگ 7 ماه.
به خاطر شرایط بد اقتصادی، پروسه کار پیدا کردن از 6 ماه تا یک سال و شایدم بیشتر طول میکشد، شما باید بتوانید خودتان را به بهترین نحو به آن شرکت بفروشید تا آنها مشتاق به همکاری با شما شوند.
داشتن کانکشن برای پیدا کردن کار بسیار مفید است و خیلی از مراحل را خود به خود رد میکنید.