همین که ما اعتراف کنیم که حق تعیین تکلیف واسه کسی نداریم خودش خیلی مهمه (منظورم هیچ کس تو این انجمن نیست ، ما که معلومه هیچ کاره ایم
)
وفتی ما میگیم صلاح نیست فلان کار بشه خودش یه جور محق دونستن خودمون (به تلویح ) برای اینه که می تونیم به اسم مصلحت و فساد قوانین رو تفسیر کنیم
بگذریم
به نظر من خود خانم هایی که به فوتبال علاقه دارن باید در وهله اول پیگیر این موضوع باشن و سعی کنن بهانه ها رو از مسئولین بگیرن
مثلا می تونن با مراجع مکاتبه کنن که بازیکن نامحرم رو که ما زنده می بینیم چه فرقی داره حالا تو استادیوم یا خونه؟
این یه جور ناقض ملازمه عقل و شرع نیست؟
یا مثلا با بازیکن ها مکاتبه کنن و از اونها بخوان اعلام کنن که با آستین بلند و ران بند! بازی می کنن که خانم ها هم بتونن به استادیوم بیان (اگه با شلوار تونستن که دیگه چه بهتر
یه اقدام نمادین هم میشه)
یا از مسئولین بخوان که با استناد به ماده ی قانون بگن چی کار باید کرد نه سلیقه ای
اینها البته میدونم یه سری پیشنهاد خام و آرمان گرایانه بود ولی کسی که چیزی رو می خواد بالاخره به هر وسیله مشروعی باید متوسل بشه هرچند بدونه به احتمال زیاد نتیجه بخش نیست
اینکه آقایون بخوان واسه حق خانوم ها مبارزه کنن به نظر من نقض غرضه و تازه ممکنه خودشون رو هم متهم به چیز های دیگه بکنن
هر چند حمایت آقایون باید پشتشون باشه
به نظر من این موضوع شدنیه همون طور که وزیر زن ،شدنی شد
اصلا به فرض هم هیچ کاری نشه کرد باید آدم زورش رو بزنه بعد بگه نشد
ما عادت داریم از همون اول بگیم نمیشه که نمیشه!!!